50 ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΚΡΙ

Έχει διαβάσει κανείς αυτό το απερίγραπτο εκδοτικό σκουπίδι, που φέρει τον τίτλο "Πενήντα αποχρώσεις του γκρι"?Οι οποίες δεν είναι τίποτα άλλο από τις πενήντα διαφορετικές αηδίες που διαδραματίζονται στις 702 σελίδες του best seller σύμφωνα με τους New York Times και οι οποίες ανήκουν πνευματικά στην Κα E.L. James, νοικοκυρά από το Λονδίνο.Δεν έχω τίποτα εναντίον των νοικοκυρών  αλλά δεν μπορώ να καταλάβω σε ποια κατάντια, σε ποιον κορεσμό έχουμε υποπέσει, ούτως ώστε να θεωρούμε "παγκόσμιο εκδοτικό φαινόμενο" τις ονειρώξεις μιας μεσήλικης στερημένης από κάθε είδος αισθητικής και προφανώς φαντασίας (για να μην πω και τίποτα άλλο..) η οποία είχε την τύχη να καταγράψει τις μικροαστικές φαντασιώσεις της, σε μια στιγμή που ο συγγραφικός κόσμος στερείται έμπνευσης(?).Η επανέκδοση των εφηβικών μας Άρλεκιν, σε μια ανάλυση που φέρνει χασμουρητό.Ο κλασσικός Πανέμορφος, Αυτοδημιούργητος, Επιτυχημένος, Gentleman, Καρακορμάρας, Πανέξυπνος, Αινιγματικός Επιχειρηματίας με το θεληματικό πηγούνι και το ατίθασο γοητευτικό τσουλούφι που πέφτει ανέμελα στο κούτελο του ακόμα και την ώρα που προσγειώνει το ελικόπτερο στον ιδιωτικό του ουρανοξύστη με 18 μποφόρ.Αυτή Μικρή, Άπειρη (κλασσικά), Πανέμορφη όπως την έπλασε η φύση, Ατημέλητη και φυσικά Διάνοια Σπουδαστική, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τους άντρες και το clubbing, Παρθένα που δέχεται  να συνυπογράψει σαδο-μαζο ερωτικό συμβόλαιο με τον εν λόγω Κυανοπώγωνα και να υποβληθεί σε κάθε είδους εξευτελισμό προκειμένου να ανακαλύψει την σεξουαλικότητα και να του χαρίσει ότι πολυτιμότερο έχει.Όλα αυτά θα λάβουν χώρα σε μια υπερχλιδάτη αίθουσα κατασκευασμένη για ακολασίες και σεξουαλικές εκκεντρικότητες με κάθε λογής υπερσύγχρονα αξεσουάρ και gadjets που θα ζήλευε ακόμα και ο James Bond. Η οποία ούτε καν χρησιμοποιείται, παρεμπιπτόντως.Εγώ, δεν κατάφερα να διακρίνω ούτε και να ενημερωθώ έστω και πορνογραφικά για τίποτα καινούριο απ' αυτά που κάναμε στο Λύκειο. Ευτυχώς, που υπάρχουν και οι τσόντες!Αφού διάβαζα και ξαναδιάβαζα, και έφτασα στις καμιά δεκαριά σελίδες πριν απ' το μεγαλειώδες τέλος που ο οδηγός του Θεληματικού Πηγουνιού ξαποστέλνει την πρώην Παρθένα σπίτι της, ψάχνοντας εναγωνίως να βρω έστω και ένα λόγο που αυτό το ξόδεμα του μελανιού αποτελεί εκδοτικό αριστούργημα σύμφωνα με τους New York Times, τους Sunday Times, την Guardian και την Telegraph, ένοιωσα το στομάχι μου να ανακατεύεται από το απόλυτο Τίποτα που έχει μπει για τα καλά μέσα του.Κι αυτό είναι μόνο η αρχή της τριλογίας. Δυστυχώς!